Haal het onderste uit de kan in je leven

Maroesja Perizonius (1971)

Prinsessenmoeder, schrijfster en freelance journaliste

Lieve Prinses Máxima,

Gefeliciteerd met je veertigste verjaardag. Er is mij gevraagd bij te dragen aan een cadeautje voor je in de vorm van een brief. Dat doe ik graag, maar meestal voor mensen die ik ken. Ik ken je natuurlijk alleen van de televisie.

De televisie is voor ons een bron van informatie over prinsessen en superhelden. Ik weet dat jij drie prinsesjes hebt. Ik heb er één, van 3,5. Ze is trouwens ook superheld en dromenfee. Ze wil later schrijver worden en verzint verhalen. Ze zei: ‘Zal ik es een mooi verhaal vertellen? Amalia en Alexia en Ariane die liepen in het bos. En ze verveelden zich lang. Dat was het verhaal.’

Omdat ze een superheld is, hoeft ze nooit spijkerbroeken aan, vindt ze. En superhelden móeten gewoon op de bank springen.

De wereld hier is verdeeld in realiteit en fantasie. Die twee vechten constant om heerschappij. Als ik krieltjes sta te koken redt die kleine dierenredder de dieren. We zijn met z’n tweeën dus ik moet de boel flink in de gaten houden tijdens twintig minuten kooktijd. Als ze slordig eet doe ik alsof de koningin even bij ons komt eten. Dat is traditie in mijn familie (doen alsof, niet dat de koningin echt kom eten, tenminste, vroeger kwam ze nooit). Mijn prinses hoeft niet altijd netjes te eten maar ze moet het wel kunnen. Soms houden we onze pinken omhoog.

Ik zou wel elke dag bij haar willen zijn en samen als superhelden of prinsessen de dag besteden. Alleen maar jurken aantrekken. Een van haar nageltjes lakken. Doen alsof we met elkaar trouwen. Zijn jouw meisjes ook verliefd op je? Ik ben al zeker dertig keer met haar getrouwd. Meestal is onze rode kater even de ambtenaar. Die zegt keurig: ‘Wat is daarop uw antwoord?’

Maar ik kan niet elke dag bij haar zijn want ik moet drie dagen werken. Dan hoor ik aan het eind van de dag dat ze gevraagd heeft wanneer Ariane op bezoek komt. Het is er net zo een als jouw Ariane, las ik in de krant. Pittig, enorme wilskracht, vol vertrouwen en zeer verbaal. Ze kletst me de oren van m’n kop.

Wij zouden als moeders veel te bespreken hebben. En we worden ook beiden veertig. Ik ben eigenlijk slecht in afstandelijk blijven. Het zou in mijn brief dan ook raar staan om te vousvoyeren. Ik beschouw je maar puur als medemoeder.

Moederschap en straks in de veertig zijn vind ik een blije combinatie. (Voor mijn gevoel ben ik al veertig want ik oefen al een tijdje om aan het getal te kunnen wennen). Valt het jou ook op dat iedereen om ons heen zegt dat het allemaal wel meevalt met daadwerkelijk veertig zijn?

Ze zeggen dat omdat onze keuzes wel zo’n beetje gemaakt zijn. Die keuzes van: wat voor soort mens wil ik zijn, welke opleiding, met welke man, wil ik wel of geen kinderen, wil ik eerst nog een wereldreis maken. Dat is allemaal al geweest. Stress en zorg daarover zijn weggevallen. We leven nu met de uitkomst van onze keuzes. ‘Later, als ik groot ben’. We zijn nu later groot.

Jij bent heel goed later groot geworden. Althans, voor zover ik kan beoordelen. Het is erg moeilijk om te bedenken dat je teleurgesteld zou zijn in het leven. Daarvoor straal je te veel. Je straalt soms van het scherm af. Is het besmettelijk? Ik wil daar ook wel wat van. Ik vind het bewonderenswaardig. Er komt misschien daardoor ook veel naar je terug aan warme glimlachen. Waardoor je nog meer je lach uitspreidt. Ik heb wel eens gehoord dat roem ook zo werkt. Het valt rondom sommige beroemdheden stil als ze langslopen, er hangt iets in de lucht, en door alles wat op een beroemdheid afkomt gaat hij of zij bijna licht geven. Misschien heb je je potentieel nog niet eens bereikt.

Je had je naam vanaf dag één al mee natuurlijk. Een naam als ‘Máxima’ suggereert ongeremdheid, ongebreideldheid, no limits. Wat een cadeau om als mens ‘no limits’ mee te krijgen vanaf je geboorte. Iedere keer dat ze je riepen, werd de ongelimiteerdheid van je bestaan bevestigd.

Excelleren is dan je bestemming. Een goeie man tegenkomen, drie prachtige dochters krijgen, je carrière maken en voortzetten, koninklijk trouwen. Je hebt het onderste uit de kan.

Je bent een echte Maxi-ma. Zo bezien ben ik een Mini-ma. Eén kind, geen man. Ik excelleer zogezegd in heel andere dingen. Chinese bordjes draaien, alles in de hoogte houden en tegelijk genieten van mijn kind. Dat is het onderste uit mijn kan.

Ik ben wel benieuwd naar al jouw Chinese bordjes. Als er een keer eentje valt, mag je me best terugschrijven hoor. Maar voor nu, heel fijne verjaardag,

Maroesja Perizonius